Toneel ~ Schrijven ~ Columniste ~ Spiritueel ~ Dankbaar ~ Ram ~ Bewust

Friesland
In een idyllisch stadje in Friesland, zie ik voor het eerst het levenslicht. Ik groei op in een liefdevol gezin met een broer en zusje. Mijn fijne jeugdjaren beleef ik in Franeker.

18 jaar
Als 18-jarige trek ik de ‘wijde’ wereld in en ga op kamers in Zwolle. Daar studeer ik aan de Middelbare Hotelschool. Hierna volgen diverse administratieve opleidingen en vind ik mijn werk in de boekhouding en loonadministratie.

Liefde
Tijdens een werkvakantie op Texel ontmoet ik de liefde van mijn leven. Na zes jaar Zwolle pak ik mijn biezen en verhuis naar Hoorn. Het stadje aan het IJsselmeer, uit het bekende lied van Pierre Kartner: Daar in het kleine café aan de haven. In Hoorn vind ik mijn weg, ga werken, speel in mijn vrije tijd toneel en vergroot mijn sociale leven. Ondertussen wordt er getrouwd en breidt ons gezin zich uit met twee meisjes, twee jongens en een vlindertje.

Schrijven
Zolang ik me kan herinneren schrijf ik. Als een rode draad loopt deze interesse door mijn leven. Soms sluimerend op de achtergrond. Soms borrelde het even naar boven, om weer geruisloos op te lossen in de mallemolen van het leven. Steeds weer wordt mijn liefde voor het schrijven ‘omver gelopen’ door studie, werk, gezin en mijn drukke sociale leven.

Passie 
In 2011 komt daar verandering in. Het begint in 2010. Ik sluit me aan bij een schrijverscafé, waar de passie wordt gevoed. Voor de bundel ‘Vaderbrieven’ vertrouw ik mijn diepste gevoel aan het papier toe. Twee emotionele brieven worden gepubliceerd. Ik geef hiermee een stukje van mijn ziel bloot en reken daarmee af met mijn verleden. Een verleden dat mij heeft gevormd tot wie ik nu ben.

Kort daarna wordt in juni 2011 mijn dochtertje Lotus geboren met 25 weken. Veel te vroeg en ontzettend kwetsbaar ziet zij het levenslicht. Met slechte verwachtingen weet zij de wereld te veroveren met haar ongelofelijk zijn. Mijn geloof in haar is zo sterk dat ik haar niet kan laten gaan. Meteen na de geboorte doe ik Lotus een belofte, ik zal haar handje vasthouden en niet loslaten. Samen gaan wij het gevecht van ons leven aan. Er volgt een periode van angst, verdriet maar vooral hoop. Weken heb ik huis en haard verlaten om bij mijn kleine meisje te zijn. In het RonaldMcDonald huis in Amsterdam vind ik mijn weg, manlief Fred zorgt in Hoorn voor onze andere drie kinderen. Hij geeft mij hierdoor de mogelijkheid om dag en nacht bij onze dochter te kunnen zijn.

Het wordt een lange weg, die ik samen met Lotus bewandel. Maar mede dankzij Fred staan we sterk. Ik ben hem dankbaar dat ik kon zijn waar ik wilde. Bij mijn lieve Lotus. Het wordt een wandeling met een gouden randje, vol emoties, dankbaarheid en bewustwording.

Om het vol te houden, ga ik schrijven. Mijn kleine meisje is mijn inspiratiebron en zorgt ervoor dat de passie zich in vuur en vlam zet. Al mijn emoties vertrouw ik toe aan het papier. Het is mijn houvast die me door de moeilijke en eenzame tijd sleept. De strijd van mijn leven, maakt van mij een bewust en intens dankbaar mens.

Verloren
Na de geboorte van mijn dochter laat het opgelaaide vuur zich niet meer doven en ga ik door met schrijven. Een column bij Mijn Geheim, toneelrecensies en diverse schrijfprojecten komen op mijn pad. Ik ben verloren in mijn passie en sta midden in het schrijfproces. Iedere dag leer ik en blijf ik me ontwikkelen. Ik ben geen roepende meer in de woestijn, maar heb mijn weg gevonden.

Mijn passie – SCHRIJVEN!